Şimdi kalkmalı... Kalkmalı yataktan, herşeyi yaşadığımız ve adadığımız bu sunaktan. Kapıdan geçip çıkmalı, kıvrılan yollarda kaybolmalı. Yokuşları tırmanıp düzlüğe çıktığımda bulacağım evimin yolunu.
Sadece bir anlığına da olsa geriye dönüp bakmak. An be an uzaklaşan gecenin sıcaklığını bir daha hissetmek için içimde...
Merdivenlerini ağır adımlarla çıktığım köprüleri, teker teker aşıyorum şimdi. Ardımda bıraktığım gecenin ışığı yolumu aydınlatıyor, beni sürüklüyor sardunya bahçelerine doğru.
Yarın bir daha bu yollardan geçebilecek miyim? Kokusunu hala duyabildiğim bu anılara yenileri eklenecek mi?
Bu son değil...
Birgün...
Yine...
Işığı takip et ve ona ulaş.
(Müzik: Portishead - Roads)
2 yorum:
Bazen benimde aklıma takılır ya bu an son anımsa ya yarın buralarda olamazsam? diye...
Ve
Portishead... Var bu kadının müziğinde bi' tılsım (:
K.C.S. belki de sırf bu yüzden yaşadığımız her anı son anımız gibi yaşamalıyız. O anın tüm hazzını iliklerimize kadar hissetmeli ve yaşamalıyız.
Ve evet, kesinlikle büyülü bir ses bu kadının ki... :)
Yorum Gönder