UÇURUMUN SANİYELERİ

"Her uçurumun bir saniyesi vardır." demişti biri bana... Yeterince inandırıcıydı. Ama yine de test edip onaylamam lazımdı.

...Ve uçurumun kenarındaydım işte... Aşağı baktım. O kadar yüksekteydim ki aşağısını göremiyordum. Karanlıktı. Ama kayaları kırbaçlayan dalgaların sesini duyabiliyordum, derinden... Derken aşağıdan esen sert, soğuk ve ölüm kokan rüzgarı yüzümde hissettim. Ürperticiydi... Kendime gelmemi sağladı. Bir kez daha düşünmem gerektiğini farkına vardım. Ve bir kez daha düşündüm. Atlamam gerekiyordu. Uçurumun o her saniyesini an ve an yaşamam gerekiyordu. Ve daha fazla düşünmeden bedenimi ve ruhumu boşluğa bıraktım...

Sandığım gibi değildi. Düşünmüştüm ki çok çabuk geçecek... Ama her zaman olduğu gibi yine yanılmışım... Sanki uçuyordum. Ağır ağır süzülüyordum boşlukta. Müthiş zevk vericiydi... Saniyeler bitmek bilmiyordu. Ve her saniyeyi fazlasıyla yaşayabiliyordu insan...

Nedendir bilmem bu uzun uçuş sırasında bir tek şeyi düşünüyordum. "SEN..." İşin ilginç tarafı ise; seninle olan geçmişimi ya da geleceğimi ya da şu anımı düşünmüyor olmamdı. Aklımdaki tek şey "SEN"din... Ne eksiği ne fazlası... Sadece "SEN"... Ve her geçen uzun saniye ile dibe daha da yaklaşıp, soğuk ölümü, ondan daha soğuk bedenimle ama cehennem ateşinden daha sıcak ruhumla kucakladığımı fark ettiğim an, senden de bir o kadar uzaklaşmış olduğumu anladım. Ancak bu uzaklaşma fiziksel bir uzaklaşmaydı. Dibe vurduğum an ruhen sana ebedi en yakın olacaktım.

Artık dibi net bir şekilde görebiliyordum. Sivri devasa kayalar bana doğru uzanıyordu. Hırçın deniz ise onu durmadan kırbaçlıyordu. Artık son saniyelerim olduğunu biliyordum. Bu yüzden "SENİ" daha fazla içime işliyordum.

...Ve son saniyenin içindeydim. İşte o an beynimin içinden milyonlarca düşünce geçti. "Ben ne yaptım?" Artık ölecektim. Bu kaçınılmaz bir "SON"du. Büyük bir pişmanlık duygusu kapladı içimi... Ölecektim... Korkuyordum...

Tam kayalara çarpıp ölecektim ki birden şarkı bitti... Bir trambolinden sıçramışçasına yukarıya, arşa, uçurumun kenarına doğru hızlı bir şekilde çıktım. Bir anda kendimi başladığım noktada buldum. Aşağı doğru bakıyordum... Şimdi yeni bir müzik (parça) daha... Ve yeniden...

-SON-

(2001)