"Korkaklar ölmeden önce çok kez ölürler, cesurlar ise sadece bir defa..." Julius Caesar
Hayatımın pek çok noktasında, özellikle de önemli kararlar vereceğim zamanlarda hep cesur olmuşumdur. Eğer bir şeyi istiyorsam, gerçekten istiyorsam ama onu elde etmem için de rizikolara girmem gerekecekse, riskleri ne olursa olsun gözümü karartıp o kararı verir ve uygularım. Başaramasam bile "en azından denedim" diyebilirim.
Belki de deli cesaretiyle verdiğim bu kararların hiçbirinde bugüne kadar pişmanlık hissetmedim. Çünkü hep kazandım.
Oysa ben korkağın tekiydim. İlişkiler konusunda tam bir korkaktım. Kaybetmekti tüm korkum. Elimdeki, güzel olanı kaybetmek. Korktukça daha çok kaybettim, kaybettikçe daha çok korktum. Bu korku yüzünden daha çok sarıldım karşımdakine, daha çok sevdim. Düşündüm ki ben çok seversem kaybetmem. Ama ne kadar çok sevdiysem, o kadar çok kaybettim. Ve her kaybedişimde binlerce kez öldüm. Tıpkı şarkıda dediği gibi: "Bir sevmek bin defa ölmek demekmiş"
Korkularım kaybedişleri, kaybedişler ruhsal ölümleri getirdi bana.
Şimdi ne mi olacak?
Işığı kapat, karanlıkta uyuyabilirim.
